Dom Verdan Loop (2023) – achter de coulissen.
De titel is een klein beetje aanmatigend. Herma en ik (Jan) zijn slechts kleine radertjes in de geoliede machinerie van de Dom Verdan Loop.
Begin mei kregen Herma en ik een berichtje van Ilse ter Haar of de zojuist door ons opgericht 'Fotogroep Reutum' er iets voor voelde om foto's te komen maken van de Dom Verdan Loop.
Om niet zomaar in het diepe te springen kwam Ilse een avond uitleggen wat de bedoeling was.
Het was een goed en nuttig gesprek. Ilse heeft een duidelijk verhaal en is innemend enthousiast. Wij dus ook na dit gesprek.
Als extra ondersteuning heeft Theo – de vaste fotograaf van de Dom Verdan Loop - ons een avond bijgepraat over de verschillende hardloop routes, de mooiste plekken om te fotograferen en camera instellingen. Inmiddels was Vera Ikink ook aangeschoven bij de 'Fotogroep Reutum' die op dat moment dus bestond uit drie personen. (inmiddels vijf).
Aan het einde van deze avond hebben we een taakverdeling gemaakt, waarbij gezegd mag worden dat het best even puzzelen was om de verschillende routes en bijbehorende tijden goed in te plannen.
Herma en ik kozen voor de fiets om zowel de 10 km als de 5 km loop te kunnen fotograferen. Theo neemt de auto naar het verder weg gelegen Springendal om de 21,1 km te fotograferen. Vera zal een deel van de kinderloop fotograferen.
En dan, na een korte nacht en best een beetje spanning voor de eerste sportfotoshoot, is het zondagochtend. De Dom Verdan Loop zal over een klein uur beginnen met de start van de 10 km loop.
Het weer is prachtig, veel zon en de belofte van een warme dag. Ik fiets naar het hoofdkwartier van het evenement in het midden van het dorp om kennis te maken met Dennis Ikink, de man waar wij als fotografen veel contact mee zullen hebben. Dennis trekt onze geheugenkaartjes leeg en plaatst de foto's direct op facebook.
In de Kerkstraat lopen groepjes hardlopers hun spieren op te warmen, er gaat niets boven een goede warming-up. De 10 km wordt op die manier ongemerkt misschien wel 12 of 13 km. De parkeerplaatsen stromen zo langzamerhand vol. De sfeer is gemoedelijk en verwachtingsvol.
Het is tijd voor Herma en mij om onze van tevoren bepaalde plekken op te zoeken aan de Onzoelweg. Herma kiest een plek net na een flauwe bocht langs het zandpad, ik sta en zit afwisselend iets verder op hetzelfde zandpad. We hebben de zon in de rug, het licht is al vroeg hard, dit geeft wat grotere contrasten.
En dan gaat het los. "jetzt geht's los". Als eerste natuurlijk de zeer snelle lopers met hun 'haas' of begeleider op de fiets. Ik denk dat ook deze snelle lopers, ondanks hun focus op de prestatie, genieten van de omgeving want die is prachtig. De route voert vanaf het Dorp, langs de klootschietbaan, een stukje 'Ladderken' naar het stuk verharde Onzoelweg, die na wat bochten overgaat in een zandpad.
Afwisselend loop je onder het bladerdak van oude bomen en dan weer in de volle zon. Aan het einde van de Onzoelweg begint het land te glooien. Zou je doorlopen dan kom je op de Vasserweg, maar de 10 km lopers buigen af naar de Polweg – Steenbergweg.
Het is spannend, ik zie verderop door de doorkijkjes in het groen de eerste loper naderen, niet veel later een tweede en derde.
Hierna worden de groepen hardlopers steeds groter, een lint van lopers kronkelt door het groene landschap. Wat opvalt is het enthousiasme, tien kilometer hardlopen, het is zwaar, het is warm, maar er valt geen onvertogen woord, er wordt gezwaaid naar de camera, ontelbare duimpjes worden opgestoken, soms wordt er wat moois geroepen. Anderen zijn geconcentreerd in zichzelf, of houden de blik gericht op de loper voor hem of haar.
Thumbs Up
Ik probeer het allemaal in me op te nemen, ik wil wat van die positieve energie die langs me stroomt absorberen. Tegelijkertijd maak ik foto's, let op het histogram van de camera, pas de instellingen aan, en maak nog meer foto's.
En net zo plotseling als het begonnen is is het weer over, de laatste loper verlaat het zandpad en verdwijnt langzaam uit het zicht. Ik blijf nog even op het zandpad zitten. Even nagenieten van de ervaring.
Voor Herma en mij zit de 10 km erop. We pakken onze fietsen, bergen de camera's op en zetten koers naar Headquarters. Dennis Ikink neemt de geheugenkaartjes in ontvangst en plaats de foto's direct na een snelle controle op facebook. We hebben even tijd om te genieten van de gezellige drukte in het centrum. Inmiddels zijn de eerste 10km lopers al binnen. Gestaag druppelt de rest binnen.
Headquarters Dennis Ikink plaatst de foto's op facebook
Om 8.30u is de start van de halve marathon. Ik heb me geïnstalleerd bij de zandweg achter Café Luttikhuis en maak nog wat foto's van de eerste halve marathon lopers.
Later in de ochtend fotograferen Herma en ik bij de 5 km loop. We staan bij de Zonnebergweg, het gedeelte dat langs het dorp loopt.
De hitte neemt toe, maar de sfeer is ongekend positief. Bij de 5 km loop betrap ik mezelf erop dat ik continue met een glimlach fotografeer. Ook bij deze lopers spat het enthousiasme er van af, terwijl sommigen toch behoorlijk stuk zitten. Het is halverwege de ochtend, de hitte is slopend. In een flits zie ik iemand verkleed als haas op een fiets langskomen. Die neemt het wel heel letterlijk. Later bleek dit Ilse ter Haar te zijn.
Haas Ilse ter Haar
Ik vraag me af hoe het Theo vergaat in het Springendal, zou hij mooie plekjes gevonden hebben voor de fotoshoot.
Foto Theo. Springendal 21,1 km loop
Foto Theo. Springendal 21,1 km loop
Ook aan de vijf kilometer loop komt een einde, de bezemwagen komt voorbij. Herma en ik gaan nog snel op de fiets naar de Hezeberg waar de 21,1km lopers afdalen naar de zonnenbergweg. Bij de Kleikoel staat een laatste waterpost. Een tuinslang zorgt voor een heerlijke waterdouche. De mannen die het water en de sportdrank verzorgen hebben s' ochtends nog eerst zelf de 10 km gelopen. Chapeau.
Nat Hoal'n Waterpunt
We besluiten om nog een blik te werpen aan de overkant van de N349, het Tichelwerk. Van de vrijwilligers begrijpen we dat nog niet iedereen gepasseerd is. De zon brand hier als een koperen ploert op de hoofden van de lopers. Het zand van de zandweg en het gele graanveld weerkaatsen nog eens extra licht op de bezwete lijven. Het is harken, zwoegen en afzien voor de laatsten. De waterpost is gelukkig nabij.
De zon is meedogenloos
Voor Herma en mij zit het erop, we fietsen rustig terug naar het Dorp. Opnieuw worden de foto's geupload naar facebook. Voor ons was het een mooie ervaring.
Volgend jaar (2024) is een jubileum jaar. Dan vind voor de 10de keer de Dom Verdan Loop plaats. Het lijkt ons mooi om daarbij aanwezig te zijn.
Jan Bunte juli 2023