Het is een korte wandeling naar de woning van Jan Ikink. Ik kan maar matig wennen aan de open deur cultuur in de dorpen, dus ik wacht tot Jan me gezien heeft. Een warm welkom, passage door het halletje en we staan in de keuken.
De woning
Op de keukentafel, met zorg uitgespreid, liggen fotoboeken, krantenknipsels en losse foto's. Ik krijg een tour door de woonkamer, veel foto's in de kasten, tuinboeken in de boekenkast en een grote tv om sport te kijken. Een groot lezer is Jan niet, de tuinboeken worden gebruikt als naslagwerk. Vanuit de woonkamer leidt een deur naar de ronde serre, die weer aan de achtertuin grenst. Voorheen keek je ver weg over het naastgelegen weiland, na de nieuwbouw van de laatste jaren kijk je uit op de woningen van het Loosan. In het voorjaar en de zomer verdwijnen de woningen achter het groen van de beukenhagen en bomen, om in het najaar en winter weer tevoorschijn te komen.
Familie
Aan de muur in de woonkamer hangt een grote, werkelijk prachtige familiefoto uit de jaren zestig. De foto is gemaakt tijdens het 25-jarig huwelijk van zijn ouders (3 september 1968). Jan vertelt wie er op de foto staan, broers, zussen en beide ouders. Hij zelf staat linksachteraan, “ik bun de oaldste, ik bun van de oorlog (22 november 1944)”. Het gezin telde twaalf kinderen, 2 zijn er overleden.
Hieronder twee vroege familiefoto's uit de fotoboeken van Jan Ikink.
Foto links: 1948 Vader en Moeder Ikink met Jan, Ria en Agnes
Foto Rechts: 1954 Van links naar rechts Jan, Ria, Agnes, Harrie, Tonnie, Thea en Sinie Ikink Poppink
Reutum
Jan is een geboren Reutummer en woont zijn hele leven op de huidige plek. Het erf had vroeger een ontsluitingsweg naar de Ootmarsumseweg.
Later zal de toegangsweg van de Ootmarsumseweg naar het erf, langs de woning van Loo-san, verdwijnen. Het erf is nu bereikbaar via een nieuwe weg, Het Loosan – Kerkstraat.
Jan Ikink 2023
Om de woning veel grond voor een tuin vol bloemen, planten, bomen, borders. Tuinieren is net als voetbal een grote passie van Jan. Als achterbuurman zie ik hem vaak aan het werk in de tuin. De tuin vraagt veel onderhoud. De beloning is echter groot, de hele tuin is een oase voor bloemen, bijen, vlinders en vele vogels. De tulpenboom is van ongeëvenaarde schoonheid. De grote kersenboom barst in de zomer van de kersen. Vorig jaar zag ik de kersenboom in twee dagen leeggegeten worden door de ontelbare dankbare vogels.
VV Reutum.
Voetbal is de andere grote passie van Jan. Vroeger kende de plaatselijke voetbalclub alleen een A en B jeugd. Jan: “Tot die tijd speelden we na schooltijd (jaren vijftig), op de weide naast Morskieft (kerkstraat), waar nu een huis staat, van Slaghekke, doar achter 't hoes, dat was toen allemaal wei”. “Daar voetbalden we tegen elkaar, soms met de kloampe nog an” “Het weiland was vol bulten en gaten, daar heb ik voetballen geleerd”. Jongens uit het dorp die mee voetbalden waren o.a. Jan ter Beek, Alfons Groothuis en Gerrit Mensink.
Via de B en A jeugd beland Jan, 21 jaar, in het eerste elftal. De vorige spits was gestopt. Jan word zijn opvolger. Het is 1965. Jan zal op dat moment niet beseffen dat hij aan het begin staat van een imposante voetbalcarriere.
We zitten inmiddels aan de keukentafel en slaan de fotoboeken open. Jan kent bijna alle spelers nog bij naam, bij sommigen hapert het even, een aantal van de spelers van toen ziet hij nog regelmatig, anderen zijn niet meer. Elftal na elftal komt voorbij.
Jan: “Als speler moest ik het niet hebben van mijn techniek, maar van mijn drive. Opgeven ken ik niet, vermoeidheid ook niet”. "Ieder nieuw seizoen trainde ik voor mezelf". “Ik rende door de bossen naar de zandafgraving bij Vasse. De hoge zandwanden waren een uitdaging om tegen op te rennen en klauteren, daarna rende ik weer terug naar Reutum”. "Naast de zandafgraving lag de Teerkoele, ik heb daar menig vrachtwagen zien staan om hun rotzooi te lozen."
Kottelperen toernooi Jan Ikink met baard.
Jan Ikink was een veel scorende spits, tweebenig, supersnel en kopsterk. Hij is ook wel eens benaderd door andere clubs, waaronder Stevo uit Geesteren, maar door zijn werk in het loonbedrijf en de betrokkenheid bij de voetbalclub Reutum is een overgang er nooit van gekomen. En dat spijt hem niet.
Twee decennia zal Jan als speler in het eerste van vv Reutum blijven voetballen. De laatste jaren met het afnemen van de snelheid verhuist hij van de spitspositie naar de verdediging. Jan heeft er geen moeite mee om de spitspositie op te geven. Jan: “De conditie was er nog wel maar de snelheid werd minder”.
Afscheidsbeeldje 9 mei 1986
Het Afscheid
Het afscheid is groots. De club laat het niet ongemerkt voorbij gaan. Er wordt een afscheidswedstrijd georganiseerd tegen Stevo. De krant komt langs en hij wordt zelfs uitgenodigd voor een gesprek bij RTV Oost. Voordat Jan met broers en vrienden naar de studio in Hengelo afreist is er eerst nog een groot afscheidsfeest in Café Holsink1 in Reutum.
1986 Het 'elftal' van de afscheidswedstrijd
1986 Van links naar rechts Paul Lansink, Jan Ikink, Moeder Geertruida Lammerink-Ikink, Vader Antoon Ikink, Alfons Hesselink
RTVOost 1986. Van links naar Rechts: Ben Kremer, Jan Ikink, Harrie Ikink, Albert Westra en Theo Geerdink.
RTV Oost 1986. Links Jan Ikink. Rechts Albert Westra, Ben Kremer, Harrie Ikink, Tonnie Ikink.
Links Jan Ikink in gesprek met verslaggever RTVOost 1986. Rechts Tonnie Ikink.
Jan Ikink
Voetballen tot je 41 in het eerste elftal van een amateurclub en 750 wedstrijden spelen, is weinig mensen gegeven, dat lukt je alleen als je beschikt over uitzonderlijke technische kwaliteiten of een niet te stoppen energie en een gezond lichaam.
Pensioen
Stil zitten is aan Jan, inmiddels 78 jaar jong, niet besteedt. Iedere maandagmiddag is hij te vinden bij vv Reutum in de klusploeg, om de week maakt hij deel uit van de onderhoudsploeg van de Parochie Reutum. Zijn tuin, contacten onderhouden en wandelen met zijn broer. Het houd hem jong.
Maart 2023 Jan Bunte
1 Café Holsink bestaat niet meer.