Tekst Jorinda Hendriksen en IJmke Mensink.
Geïnterviewde Tom Holsink
Het verhaal Teun op 'n Hook is ook te vinden in het Jubileumboek 55 jaar CV De Pin'n. (Carnavalsvereniging De Pin'n Reutum)
Terug in de tijd bij Teun op ´n Hook
Op een regenachtige maandagavond in oktober gingen we met Tom Holsink in gesprek over het café Teun op ´n Hook. Een kleine sfeerimpressie van de avond: het was donker en er stonden kaarsjes op de tafel. Deze kaarsjes waren niet aan, maar ze stonden er wel. Op het aanrecht pruttelde een grote kan koffie. Vanwege het enthousiasme van Tom en de nieuwsgierigheid van de aanwezigen, stond deze kan koffie aan het eind van de avond nog onaangeroerd op het aanrecht.
Sommige generaties in Reutum kunnen zich er niets of nauwelijks iets van herinneren, andere generaties zullen met veel nostalgie en plezier terugdenken aan de bijzondere tijden bij het bruine café Teun op ´n Hook. Want dat het bijzondere tijden waren, dat werd duidelijk tijdens het gesprek. We nemen jullie graag mee in de verhalen over de gebeurtenissen bij Teun op ’n Hook.
Eerst een stukje terug in de geschiedenis: het begon allemaal in de roerige tijden van de jaren 90. De unieke rotonde in Reutum had geheel ongebruikelijk een hoek. En op deze hoek stond een gezellig bruin café. Mia en Hennie Holsink waren de trotse eigenaren van dit pand. In de volksmond werd het pand ook wel Café Holsink genoemd, geheel op originele wijze afgeleid van de naam van de eigenaren. Op een dag besloten Mia en Hennie er mee te stoppen. Tom Holsink, zoon van Mia en Hennie, wilde niets liever dan het café overnemen. Maar met zijn 16 jaren oud, kwam dit net te vroeg. Daarom werd Charles ter Stege uit het verre Haarlem ingevlogen om de tijd te overbruggen totdat Tom oud genoeg was om het café zelf te gaan runnen. Charles heeft op geheel eigen wijze het café gerund, totdat ene moment in 1994…
En nee, dan hebben we het niet over dat ene moment in 1994 dat Nelson Mandela werd aangesteld als eerste zwarte president van Zuid-Afrika. Nee, we hebben het natuurlijk over dat moment in 1994 dat VV Reutum 50 jaar bestond. Het stond buiten kijf dat dit gevierd moest worden middels een receptie en jubileumfeest bij café Charles. Twee weken voor het geplande feest besloot Charles te stoppen. Tom zag zijn kans schoon, twijfelde geen moment en heeft samen met Karin en zijn moeder de boel toen opgepakt. Om de originaliteit te blijven continueren, werd het café vanaf dat moment ook wel café ‘Teun op ’n Hook’ genoemd. De tent ging twee weken dicht zodat het naar eigen smaak her en der kon worden aangepast. Precies op tijd opende Teun op ‘n Hook weer zijn deuren en zoals verwacht werd het een grandioos jubileumfeest voor VV Reutum.
De appel valt niet ver van de boom, zo vader zo zoon, het is hem met de paplepel ingegoten…
ja je snapt hem wel: allemaal van toepassing op Tom. Als kind heeft hij de fijne kneepjes van het vak kunnen afkijken bij zijn ouders. Nadien heeft Tom veel horeca ervaring op gedaan tijdens o.a. zijn werkzaamheden bij Droste in Tubbergen, hotel de Lutte en Bavelds Dennen. Bij laatst genoemde heeft Tom zijn grote liefde, Karin, ontmoet. Samen besloten ze het bruine café in Reutum te gaan runnen. Overdag gingen beide aan het werk, maar ´s avonds en in het weekend ontpopten Tom en Karin zich tot gastvrije bartenders voor met name het Reutumse publiek.
Openings- of sluitingstijden kenden Tom en Karin niet. Elke avond werd het café geopend, behoudens de dinsdagavond want dan ging Tom een balletje trappen op het toen nog veld van gras. Het dweilorkest ‘n Moal Wat Aans en de voetballers uit Reutum wisten het café goed te vinden. Nu was dit café voor de meesten dan ook niet moeilijk te vinden op de route richting huis. Ook op zondag was het café de vaste uitvalsbasis voor VV Reutum. ’s Ochtends kwamen de elftallen bijeen voor de voorbespreking, maar ook de nabespreking werd als een belangrijk onderdeel gezien en vond plaats in het café onder het genot van een natje en een droogje.
Ook voor CV de Pin’n ligt er een stukje historie bij café Teun op ’n Hook. Het café werd vaak gebruikt als verzamelpunt van waaruit men zich naar de optochten of carnavalsactiviteiten in de omgeving liet vervoeren. Feliciva, een wagenbouwclub, vindt zijn oorsprong in dit café en heeft vele mooie prijzen weten binnen te slepen tijdens grote optochten in de omgeving. De prinswisseling werd destijds ook gevierd in het café en in 1997 werd op feestelijke wijze het tennisveld naast het café geopend door prins Ben Moorman en adjudant Jos Deterink.
Op de zaterdag na de optocht werden de carnavalsvierders bij Bays eruit geveegd om plaats te maken voor de discogangers. Het team van café Teun op ’n Hook stond dan klaar om ze op te vangen. Met het boerenkapel voorop kwamen de carnavalsvierders in polonaise de zaal binnen. Na een middagje feesten hadden de meesten wel trek in een vette hap. In de keuken werd met man en macht door familie van Tom en Karin gewerkt om deze hongerige leeuwen te temmen. Vervolgens gingen de carnavalsvierders met frisse energie door met waarmee ze waren geëindigd bij Bays: bier drinken en feest vieren.
Barbaros, Huttenvolk, Cassa Rossa, Die Veent, Club 16, de Holly Dots, AnnBöll…nee dit zijn geen songtitels van onze plaatselijke volkszanger Luuk ter Haar. Dit zijn allemaal vriendengroepen, gevormd, hervormd en onderhouden in café Teun op ’n Hook. Samen beleefden zij, laten we het bijzonder noemen, ja nogal bijzondere dingen samen. Dat vinden wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder. Dat soort taferelen. Om maar eens een bijzonder tafereel te benoemen: het was een ritueel om je hoofd te dompelen in de spoelbak tijdens de polonaise. Om zeker te weten dat de make-up bleef zitten tijdens dit soort activiteiten, kwam het ook wel eens voor dat iemand van tevoren met een watervaste stift werd bewerkt.
Naast al deze gekkigheden werd er ook serieus gesport in het café. Want al dat bier, vaak in combinatie met overheerlijke eigengemaakte gehaktballen en speciale tuffels, moest er ook weer worden afgesport. In een mum van tijd werd het hele café omgetoverd tot een heus Olympisch Toernooi. Het moeilijkste onderdeel was de paardenrace met de barkrukken als hindernis. En natuurlijk het zwemonderdeel met de spoelbak mocht ook niet ontbreken. Wie er goud heeft gewonnen, is helaas tot op heden onbekend. Wel wist Bernadette Grundel een prijs in de wacht te slepen met ‘zo lang mogelijk blijven dansen’, zij wist dit namelijk uren vol te houden.
Het kon en mocht allemaal bij café Teun op ’n Hook. Tijdens oud en nieuw besloot Tom een slang aan de tap te bevestigen. Deze slang mondde uit in vier mondstukken. Onder het mum van ‘wie het langste bier kon drinken’ werd er door de feestgangers tegelijkertijd gedronken aan die vier mondstukken. Over de druk opvoeren gesproken: men kon dit aardig lang volhouden, vooral wanneer het tongetje van iemand tegen het mondstukje werd gedrukt.
Ook werd er een nieuwe dimensie gegeven aan ‘er staat een paard in de gang’. Op een dag wist ezel Nono zijn weg te vinden langs de Nieuwematenweg en de Kerkstraat richting het café. Vanwege privacy redenen en uit bescherming zullen de namen van eventuele betrokkenen niet worden prijsgegeven.
Het café werd naast het ouwehoeren ook gebruikt als opslagpunt voor allerlei voorwerpen. Verkeersborden, t-shirts, vijf meter bier planken, je kon het zo gek niet bedenken of het hing of stond in café Teun op ’n Hook. Op deze manier werd het café een Reutums museum waarbij elk voorwerp zijn eigen unieke verhaal kende.
Vanwege al dat bier drinken hadden sommige, de één wat meer dan de ander, een goed vettig laagje ontwikkeld rondom hun middel. Om dat laagje zo efficiënt mogelijk in te zetten, werd er bedacht dat het kon fungeren als extra beschermlaag tijdens het buikglijden over de tafels in het café. Zo gezegd, zo gedaan. Gezien het grote succes kwam men op het idee om het groter aan te pakken. Dit was het begin van het NK buikglijden en tevens het begin en direct het einde van Jaapie zijn tv carrière bij SBS6 Oeren Hard. Jaren was dit evenement een groot succes, met zelfs een vermelding in het Guinness Book of Records tot gevolg.
Naarmate de avond verstreek en de koffie alsmaar kouder werd, bleven de verhalen maar komen over café Teun op ’n Hook. Maar aan al het goede komt een eind, zo ook voor het tijdperk ‘Teun op ’n Hook’. In het jaar 2003 besloten Tom en Karin te stoppen. Het pand was nodig toe aan vernieuwing en financieel was dit niet aantrekkelijk. Voor Tom en Karin was het een moeilijke keuze om te stoppen, maar wel de juiste. Bij het grandioze eindfeest werd de vloerbedekking al van de muren getrokken. Geheel in de lijn der verwachting heeft Tom zijn carrière momenteel vervolgd bij Kamphuis Sloopwerken.
Maar liefst 11.5 jaar nadat Teun op ’n Hook zijn deuren sloot, besloten Tom en Danny Grundel ter herinnering aan het café een groot feest te organiseren. In het weiland dichtbij de rotonde werd in 2014 een fantastisch feest gehouden. Het was een groot succes. Dit jaar, in 2023, is café Teun op ’n Hook twintig jaar dicht. Een mooie reden voor weer een feestje, vinden wij, en Tom is het met ons eens. Een mooie gelegenheid om samen met alle Reutummers nog veel meer mooie verhalen op te halen over de geweldige tijden bij Teun op ’n Hook.
De papieren versie van het interview is te vinden in
het Jubileumboek 55 jaar CV De Pin'n